รวมไปถึงเรื่อง "สภาพร่างกายนักเตะ" ของพวกเขาอย่าง โดยเฉพาะผู้เล่นเบอร์9 (มูซาชิ ซูซูกิ) ที่ เราน่าใช้เป็นตัวอย่างทั้งบึกบึนและแข็งแกร่ง และความแข็งแกร่งนี้ก่อเกิดประตู 1 - 0 ที่ทำได้มาจากความสามารถเฉพาะล้วนๆ และยิ่งถ้ามาดูเกมตลอด 90 นาที ยิ่งชัดว่าเราแทบจะไม่ได้จบสกอร์จากการเข้าทำเลย ถ้าไม่นับจุดโทษที่เราได้พลาดไป
อย่างที่สองคือแผนการเล่น...ที่ผมคิดว่าเกมนี้เราวางแผนผิด(อีก ครั้ง) จุดสังเกตุที่เห็นได้ชัดที่สุดคือ "เกมกลางสนาม" ที่เราหยุดเกมรุกของญี่ปุ่นไม่อยู่เลยจริงๆ การต่อบอล, การโดนเจาะตามช่อง เป็นสิ่งที่เราเห็นกันตลอดทั้งเกม
และผมยังยืนยันเหมือนเดิมคือการมี ชญาวัต ศรีนาวงษ์ เป็นตัวตัดเกมอาจจะไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีมากนัก เรามีนักเตะอย่าง ทศวรรษ ลิ้มวรรณเสถียร, เชาว์วัฒน์ วีระชาติ หรือแม้แต่การปรับเอาตัวตัดเกมเก่งๆ อย่าง ธนบูรณ์ เกษารัตน์ กลับมาเล่นตำแหน่งนี้ แล้วใส่กองหลังใหม่เพิ่มลงไปก็ได้
และ อีกอย่างที่ผิดพลาดสำหรับวันนี้คือการใช้ ภิญโญ อินพินิจ เป็นหน้าเป้า อาจจะไม่เหมาะเท่ากับ "เจนรบ สำเภาดี" เนื่องจาก "เจ้าจุ๊บ" เก็บบอลไม่ได้เลย ซึ่งถ้าเทียบกันแล้ว "เจนรบ" ที่ลงมาในครึ่งหลังสามารถทำตรงจุดนี้ และทำให้เรามีโอกาสจบสกอร์มากขึ้น