กลับมาจากพักร้อนแล้วค่ะ 1 ปี เที่ยวใหญ่ซะ 1 หน รอบนี้ไปฝรั่งเศสและสวิตเซอร์แลนด์ เจอคนไทยเยอะมาก ทักกันลั่นสนามบิน ไม่ได้ดัดจริตแต่อย่างใดนะคะ เที่ยวไทยก็เที่ยวทั่วค่ะ แค่รู้สึกว่าปูนนี้แล้ว ไม่รู้จะมีเวลาเรียนรู้โลกกว้างอีกนานเท่าไหร่ ถ้ายังเดินไหว ทำงานเก็บเงินแล้วไปเรียนรู้ ไปดูประเทศอื่นเขา ได้อะไรดีๆ กลับมาใช้กับงานเยอะเลย แม้ไม่อยู่หลายวัน แต่สิ่งที่เขียนให้อ่านทุกอาทิตย์ไม่เคยหยุดนะคะ คลิกเข้ามาเมื่อไหร่ เรายังเจอกันเสมอในคอลัมน์นี้ กลับมาปั๊บเปิดอ่านอีเมล์มหาศาลที่ส่งเข้ามาคุยกัน อ่านเจอฉบับนี้แล้วชื่นใจที่สุดเลย
“เขียนได้ดีจัง คำแนะนำมีประโยชน์มากๆ ในฐานะที่มีลูกสาว อ่านแล้วส่งต่อให้ลูกๆ หลานๆ อ่านอยู่เนืองๆ เป็นกำลังใจให้ทำงานดีๆ มีประโยชน์ต่อสังคม โดยเฉพาะสาวๆ ที่จะรู้เท่าทันผู้ชายไทยส่วนใหญ่นะคะ ส่วนตัวไม่ประสบความสำเร็จในชีวิตคู่ ทนไม่ได้กับความไม่รู้จักพอ โกหกเป็นนิตย์ของพ่อของลูกค่ะ ตอนนี้หลุดจากวงโคจรของเขาแล้ว สบายใจและขอบคุณสวรรค์ เหลือบทบาทหน้าที่แม่อย่างเดียวที่ต้องเป็นไปตลอดชีวิต เป็นกำลังใจให้สาวไทยทุกคนเช่นกันนะคะ ด้วยความขอบคุณ.../ มาลินี”
ขอบคุณมากที่สุดนะคะ หวังไว้แค่นี้ ขอให้สิ่งที่เขียนเป็นประโยชน์ ไม่ได้เก่งมาจากไหน แค่ฟังมาเยอะ เรียนรู้วิธีคิดจากชีวิตคนอื่นๆ แล้วเอาแบ่งปันกัน ว่ากันตามจริงไม่ใช่มีแต่ผู้หญิงเท่านั้นที่มักเป็นผู้ถูกกระทำ เรื่องเจ็บปวดหัวใจเกิดได้กับทุกคน ไม่ได้อยู่ที่เป็นเพศไหน เช่นเดียวกัน คนใจร้ายที่เราเจอ ก็ใช่ว่าต้องผูกขาดเป็นเพศชายอย่างเดียว อยู่ที่ว่าเล่าจากมุมไหน และมุมของใครเท่านั้นเอง มีอีเมลฉบับหนึ่ง ที่เล่าถึงความเจ็บปวดของผู้ชายเช่นเดียวกัน
“ชีวิตครอบครัวผมเริ่มต้นเมื่อปี 47 แต่งงาน พร้อมซื้อบ้าน เรารับราชการทั้งคู่ ปากกัดตีนถีบกันอย่างมาก ช่วงแรกๆ ผมรับภาระทุกอย่างในครอบครัว มีรถคันเดียว แต่ทำงานคนละที่ แฟนเลยขึ้นรถประจำทางไปทำงาน ต่อมาขอนั่งรถไปกับเพื่อนชาย บอกว่าสะดวกกว่า หลังจากนั้นประมาณ 2 ปี ผมจับได้ว่าเขาแอบกิ๊กกัน จากพฤติกรรมและบทสนทนาใน Facebook ผมเสียใจมาก เรามีลูก 2 คนแล้วครับ ไม่นานนัก ผมตรวจเจอว่าผมเป็นมะเร็งระยะแรก ก็รักษาตัวจนหาย ป่วยทั้งกาย ป่วยทั้งใจ ในที่สุดกิ๊กของภรรยาผมก็ออกจากงานไป ภรรยาขอให้ซื้อรถคันใหม่ให้ บอกว่าเดินทางไปทำงานลำบาก ผมยอมกู้เงินไปซื้อให้ หลังจากนั้นเธอก็มีพฤติกรรมเหมือนเดิม กลับบ้านค่ำ บอกว่าต้องไปงานเลี้ยงกับเจ้านาย คุยโทรศัพท์ก็ต้องไปคุยนอกบ้าน ในที่สุด เธอก็สารภาพว่ามีอะไรเกินเลยกับเจ้านายจริง ชีวิตครอบครัวผมล่มสลาย นี่เป็นรางวัลชีวิตสำหรับผมที่ตั้งหน้าตั้งตาทำงาน ไม่เคยคิดนอกใจ เลี้ยงลูก รับส่งลูกๆ ไปโรงเรียน รับภาระค่าใช้จ่ายทุกอย่างในบ้าน เฝ้าถามตัวเองว่าผมผิดตรงไหน ทำงานมากไป ไม่มีเวลาให้เขาหรือ ปลายปีเขาขอหย่ากับผม โดยขอให้ยกบ้านและเด็กๆให้เขา แต่ให้ผมยังคงจ่ายค่าเลี้ยงดูเด็ก และค่าบ้านให้เหมือนเดิม ผมไม่ยอม เขาโกรธมากว่าผมไม่เป็นลูกผู้ชาย แล้วเขาก็ขอให้ผมขายบ้านเอาเงินมาแบ่งกัน แต่ผมไม่ยอมขาย เพราะอยากเก็บไว้ให้ลูกๆ เมื่อต้นปี เขาย้ายออกจากบ้าน เอาลูกคนเล็กไปด้วย ซื้อบ้านใหม่อีกหลังโดยได้รับความช่วยเหลือจากเจ้านาย ทุกวันนี้ผมยังเศร้าเสียใจกับชีวิตครอบครัวที่ทำให้ลูกๆ ต้องมีปมด้อยอยู่เลย”
ไม่มีใครอยากมีชีวิคคู่พังๆ ค่ะ ตอนเลือกเราก็มั่นใจว่าเราเลือกกันอย่างดี แต่ทุกอย่างบนโลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอนโดยเฉพาะความรัก รักนิรันดร์ก็คงมี แต่บางทีอาจไม่ได้เกิดกับเรา ความรักเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป แค่ความรักของเธอดับไวกว่าเรา ความยับยั้งชั่งใจไม่มี หมดรักไม่บอก ใช้วิธีรักหลอกๆ แล้วนอกใจ ลืมไปว่านอกจากเป็นภรรยา เรายังมีคนอีก 2 คนเรียกตนว่าแม่ คำที่มีเกียรติ แต่กลับไม่ให้เกียรติความเป็นแม่ในตัวเอง
มาถึงตอนนี้แล้ว เลิกตั้งคำถามดีกว่าว่า “ทำไมต้องเกิดขึ้นกับเรา” “ทำไมคนดีๆ ตั้งใจดูแลครอบครัวถึงต้องปวดหัวใจขนาดนี้” คนดีเจ็บได้ค่ะ ขอยืนยัน ทำดีได้ดี แต่ไม่ได้แปลว่าทำดีแล้วจะหนีกฎกติกาความไม่แน่นอนของโลกได้ ตอนรักก็รักจริง ตอนทิ้งก็ไม่ได้โกหก เมื่อเราเลือกเขา แต่เขาเลือกคนอื่น เราก็เดินหน้าต่อไปไม่ได้อยู่ดี แค่ต้องมีสติ ดูแลสิ่งที่มีอยู่ตรงหน้าอย่างดีที่สุด ลูกไม่ได้มีปมด้อยแค่พ่อแม่เลิกกัน มีคนอีกเยอะที่เติบโตอย่างมีคุณภาพแม้พ่อไปทางแม่ไปทาง แต่เขารู้ว่าเขาไม่เคยขาดความรัก เมื่อแม่กอดเขาไม่ได้ พ่อสามารถกอดเขาได้แน่นเป็น 2 เท่า แม้เรามีไม่เท่าใครๆ แต่ใช่ว่าจะสุขน้อยกว่าใครนี่นา ถ้ามัวด่าทอโชคชะตา ว่าคนดีอย่างเรา ทำไมต้องเจอเรื่องแย่ๆ ท้อแท้หมดกำลังใจ แล้วลูกจะพิงใคร? พ่อก็อ่อนแอ แม่ก็ทิ้งไปมีพ่อใหม่ คนเราหัวใจพังกันได้นะคะ แต่ต้องตั้งเวลาฟื้นฟู ไม่มีใครรู้ว่าลมหายใจจะอยู่กับเราอีกนานแค่ไหน รีบใช้เวลาให้คุ้มค่าที่สุด อย่าลืมว่าเราคือหลักยึดของหัวใจลูก สามีภรรยาเลิกกันไป บางคู่ก็กลายไปเป็นคนอื่น แต่การเป็นพ่อของลูก แม่ของลูก นี่คือความผูกพันทั้งชีวิต พอเวลาผ่านไป ความรุนแรงทั้งหลายเบาลง ลองค่อยๆ ถามกันคุยกัน ลูกคนโตอยากกอดแม่ ลูกคนเล็กคงอยากกอดพ่อเหมือนกัน มาเจอกันไหม อย่างน้อยเพื่อหัวใจลูก เราจะทำในสิ่งที่ถูกเพื่อลูกๆ อีกครั้ง
ภูมิใจในความเป็นคนดีของตัวเองเถอะค่ะ คนบางคนอาจไม่เหมาะกับหัวใจดีๆ ของเราก็เป็นได้ ลูกคือของขวัญจากฟ้า เมื่อได้มาต้องดูแลอย่างเต็มที่ เจอเรื่องหนักขนาดนี้ เรายังรอดมาได้เลย นี่แหละอาจเป็นรางวัลสำหรับคนดีอย่างเรา ถ้าไม่เจอเรื่องร้าย ใครจะรู้ว่าเราโชคดีขนาดไหนที่รับมือได้